Story by Crazy M&A fans

Sangreal

~ależ babciu...~ zaczyna dziewczyna... -no prooooszę... zawsze marzyłam o tym, by komuś pomagać- na twarzy babci pojawił się niewinny uśmiech

Korbiel Telominar

Zaczynam się ksztusić xD

Sangreal

~jeśli tak... możesz nam pomóc robić kanapki~ uśmiechnęła się dziewczyna -ja nie umiem robić kanapek- westchnęła babcia -macie jakąś inną robotę dla starej kobiety?- zapytałam z nadzieją w głosie

Korbiel Telominar

"Panie dopomóż jej bo niewie co czyni..." - modle się parskając śmiechem xD

Sangreal

~jest... ale musiałaby pani poczekać, aż się spakujemy i pójdziemy na wycieczkę... więc jest to sprzątanie naszych pokoi...~ dziewczyna zaczęła nieco niepewnie... -świetnie. to ja poczekam przed schroniskiem, żeby wam teraz nie przeszkadzać... jak będziecie wychodzić to zostawicie mi klucze - staruszka uśmiechnęła się beztrosko... -ile tych pokoi i na którym piętrze?- ~3... w tym jeden należy do dwóch facetów...~ dziewczyna zamyśliła się chwilę nad tym, czy można tak wykorzystywać staruszkę... ~a pokoje są na drugim piętrze~ babcia pokiwała głową -to ja czekam-

Korbiel Telominar

Patrze się na to ze zgroza, nie z rozbawieniem - "Ona niewie co czyni..." - kiwam powoli przecząco głową - "Ona nigdy niewidziała pokoju faceta..."

Sangreal

drzwi się zamykają... -Kor! gdzie jesteś?- rozlega się teatralny szept

Korbiel Telominar

Wychodze zza krzaków i podchodze do Sang - "Na co ty się zgodziłaś..." - wsłółczuje Sang...

Sangreal

-eee?-

Korbiel Telominar

"Cierpieć będziesz katusze sprzątając te pokoje... Niewiesz do czego są zdolni ludzie, a tym bardziej faceci w własnych pokojach..." - uświadamiam Sang jej wielki błąd...

Sangreal

-może nie będzie tak źle...- usiłuję sama siebie pocieszyć... -jest gorszy problem...-

Korbiel Telominar

"Tak, niebędziesz widziałą w co wdepłaś. Choć to może i lepiej..."

Sangreal

-... jak ja się dostanę na drugie piętro?!-

Korbiel Telominar

"Spoko moge wejść i cię tam zaprowadzić bo chora i niedołężna jesteś..." - mrucze cicho...

Sangreal

-dzięki- mruknęłam -bo na tych schodach to bym się juz chyba zabiła- westchnęłam